شعله عشق

روزی شیوانا پیر معرفت، یکی از شاگردانش را دید که زانوی غم به

بغل گرفته . شیوانا نزد او رفت و جویای احوالش شد.

شاگرد لب به سخن گشود و از بی وفائی یار صحبت کرد

اینکه دختر مورد علاقه اش به او جواب منفی داده و...

شاگرد گفت که سالهای متمادی عشق دختر را در قلب خود حفظ کرده

بود و با رفتن دختر باید برای همیشه با عشقش خدا حافظی کند....

شیوانا گفت: اما عشق تو چه ربطی به دختر دارد؟

شاگرد با حیرت گفت: ولی اگر او نبود این عشق و شور و هیجان در

من نبود!!!شیوانا با لبخند گفت: چه کسی چنین گفته؟! تو اهل دل و

عشق ورزیدن هستی.

هرکس دیگر هم بود تو این آتش عشق را به سوی او میفرستادی.

بگذار دخترک برود، این عشق را به سوی دختر دیگری بفرست.

مهم این است که شعله این عشق را در دلت خاموش نکنی.

معشوق فرقی نمیکند چه کسی باشد.

دخترک اگر رفت با رفتنش پیغام داد که لیاقت عشق تو را ندارد.

چه بهتر! بگذار او برود تا صاحب واقعی این شور و هیجان فرصت

جلوه گری و ظهور پیدا کند

به نام آنکه محبت را در دلهای ما جای داد

علاقه و محبت شدیدی که به تو ابراز می کردم

دروغ بود ،بی اساس بود و در حقیقت نفرت من نسبت به تو

روز به روز بیشتر می شود و هر چه بیشتر می گذرد بیشتر تو را می

شناسم و

به دو رویی تو بیشتر پی می برم

این احساس در قلبم جان می گیرد که بالاخره باید

از هم جدا شویم و دیگر به هیچ وجه حاضر نیستم که

شریک دوستی تو باشم گر چه عمر دوستی چون گلبرگهای بهاری کوتاه بود

ولی

ولی در حین این مدت کم توانستم به طبیعت پهن و هوای زشت تو پی ببرم و

بسیاری از صفات و اخلاق شما برایم روشن شده است و مطمئن هستم

این خشونتِ طبع خیلی شدیدی تو را بدبخت خواهد کرد

اگر دوستی ما ادامه پیدا کند احساس می کنم تمام عمرم

را به پشیمانی خواهم گریست و اگر چه افسانه آشنایی چون پاداش جوانی

جدایی بود ولی جدا از هم

خوشبخت خواهیم بود ولی حالا لازم است که بگویم

این موضوع را هیچ وقت فراموش مکن و مطمئن باش

این نامه را سرسری نمی نویسم و چقدر ناراحت کننده است اگر

باز بخواهی درصدد فریب دادن من باشی بنابراین از تو می خواهم

جواب نامه را ندهی ، چون نامه تو سراسر

دروغ و تظاهر آمیخته با

محبت ایست من تصمیم گرفتم برای همیشه

تو و یادگارتلخ این دوستی را فراموش کنم و چون دیگر به هیچ وجه نمی

توانم

خود را راضی کنم که دوستت داشته باشم و شریک دوستی تو باشم

**اگر می خواهی به محبت واقعی من پی ببری و بدانی که چقدر دوستت

دارم پس این نامه را یک خط در میان بخوان

نقاشی تو را می کشم ولی به جای رنگ قرمز به قلب فلزی ات ضد زنگ می زنم !

تا از آسیب اشک هایم در امان باشد!!!

روزي با 2 چوب كبريت آدمكي ساختم تا تنهاييم رو باهاش قسمت كنم

و امروز اتاقم پر از آدمك هاي چوبيه ولي هنوز تنهام !

د که تنهایی رازی دارد که پی بردن به آن یافتن گنج بزرگی است آری...این جمله

درست است ...

اما... نه برای من که از اول عمر تنها هستم.

دلت که واسه کسی تنگ می‎شه، همین‎که دل دل می‎کنی از نبودنش، اونوقته که اینجوری می‎شه...!
همه‎ی آدما عین اون راه می‎رن! همه‎ی لباسا شکل لباساش می‎شه! همه عین اون

می‎خندن! ... حتا زنگ موبایل همه عین زنگ موبایلش می‎شه.

پی‎نوشت:

1- خدایا شکرت.

2- ای عرش کبریایی چیه پس تو سرت؟ ......... کی با ما راه میایی؟ جون مادرت!