همیشه دلتنگی بود و انتظار ، همیشه لبخند بود و به ظاهر یک عاشق ماندگار 
امروز دیگر مثل همیشه نیست ، حس و حال من مثل گذشته نیست 
امروز دیگر مثل همیشه نیست ، من هم طاقتی دارم ، صبرم تمام شدنیست 
شاید اگر مثل همیشه فکر کنم ، هیچگاه نخواهم توانست فراموشت کنم 
همیشه جایی بود که با دیدنش یاد تو در خاطرم زنده میشد ، 
همیشه آهنگی بود که با شنیدنش حرفهایت در ذهنم تکرار میشد 

آن لحظه ها همیشگی نبود ، عشق تو در قلبم ماندنی نبود ، 
بودنت در کنارم تکرار نشدنی بود! 
آری عشق های این زمانه همین است ، زود می آید و زود میگذرد... 
تا عشق تو آمد در قلبم، تو رفتی ، تا آمدم بگویم نرو ،رفته بودی ، 
تا خواستم فراموشت کنم خودم را فراموش کردم 
همیشه کسی بود که به درد دلهایم گوش میکرد ، 
همیشه کسی بود که اشکهایم را از گونه هایم پاک میکرد ، 
اینک من مانده ام و تنهایی ، ای یار بی وفای من کجایی ؟ 
یادی از من نمیکنی ، بی وفاتر از بی وفایی ، بی احساستر از تنهایی 
دیگر نمیخواهم همیشه مثل گذشته باشم ، میخواهم آزاد باشم ، 
میخواهم دائما پیش خودم بگویم که تا به حال کسی مثل تو را در قلبم نداشتم!