.

. دلم دیگه زندگی رو با اینهمه درد نمیخواد

اشکـهایم تا ســـــرازیر میشوند یـــــــــخ میزنند...!! عجب سرد است هوای نبـــــــــــــــــــــــ ــــــــودنت..

 

ﺩﯾﺸﺐ ﺍﺯ ﺩﻟﺘﻨﮕﯿﺖ  ﺑﻐﻀﯽ ﮔﻠﻮﯾﻢ ﺭﺍ ﺷﮑﺴﺖ ﮔﺮﯾﻪ ﺍﯼ ﺷﺪ ﺑﺮ ﻓﺮﺍﺯ ﺁﺭﺯﻭﻫﺎﯾﻢ ﻧﺸﺴﺖ ﻣﻦ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺭﺍ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺭﻭﯼ ﺗﺎﺭﯾﺦ ﻏﺰﻝ ﺗﺎ ﺑﻤﺎﻧﺪ ﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﺑﺮ ﻗﻠﺒﻢ ﻧﺸﺴﺖ . . . ﻭﻗﺘﯽ ﺗﻮ ﺑﺎ ﻣﻦ ﻧﯿﺴﺘﯽ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﻓﺮﺳﻮﺩﻥ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺟﺰ ﺍﯾﻦ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﭘﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﻣﻦ ﺩﺭ ﻣﻦ ﻣﮕﺮ ﺍﺯ ﻣﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﺧﯿﺎﻟﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﺍﺯ ﺗﮑﺮﺍﺭ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﻏﯿﺮ ﺍﺯ ﻏﺒﺎﺭﯼ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺗﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ ﺍﺯ ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺩﯾﺮ ﺑﯽ ﻓﺮﺩﺍ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ؟ ﺍﺯ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺭﻓﺘﻪ ﯼ ﺭﻭﺷﻦ ﭼﻪ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ؟

ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ  ﺗﺎ ﺳﺤﺮ ﺩﺭﯾﺎ ﺷﺪﻥ                    ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ  ﺑﯽ  ﭘﺮﻭﺍ ﺷﺪﻥ                   ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ                           ﺩﺭﺣﺮﯾﻢ ﺩﻟﺒﺮﯼ  ﺟﺎﻥ   ﺑﺎﺧﺘﻦ                                           ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺩﺍﺭ ﺁﻣﺪﻥ                                          ﺑﯽ  ﻣﺤﺎﺑﺎ  ﺩﯾﺪﻥ  ﯾﺎ ﺭ ﺁﻣﺪﻥ                                                                                              ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﺮﺯﺩﻥ ﺑﯽ ﺑﺎﻝ ﻭﭘﺮ            ﺩﯾﺪﻩ ﺭﺍ  ﺩﺭﯾﺎ  ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺗﺎ  ﺳﺤﺮ                    ﻋﺸﻖ  ﯾﻌﻨﯽ  ﮔﻔﺘﮕﻮ  ﺑﺎ ﮐﺮﺑﻼ‌                          ﺳﺮ ﮐﺸﯿﺪﻥ  ﺑﺎﺩﻩ  ﺍﺯ ﺟﺎﻡ  ﺑﻼ‌                              ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﯾﺪﻩ ﺑﺮﺧﻨﺠﺮﺯﺩﻥ                                                                                                                                                    ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻢ  ﺷﺪﻥ  ﺩﺭ ﺟﺎﻡ  ﻣﯽ         ﺭﺍﺯ  ﺩﻝ ﺑﯽ ﭘﺮﺩﻩ  ﺑﺸﻨﯿﺪﻥ  ﺯﻧﯽ               ﻋﺸﻖ  ﯾﻌﻨﯽ  ﺧﺎﮎ  ﭘﺎﯼ  ﺧﺎﮐﯿﺎﻥ                     ﻣﯽ  ﺯﺩﻥ ﺩﺭ  ﺣﻠﻘﻪ ﯼ   ﺍﻓﻼ‌ﮐﯿﺎﻥ                        ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮔﻞ ﻭﺍ ﺷﺪﻥ                                  ﻓــﺎﺭﻍ  ﺍﺯ  ﺑﯽ  ﺗﺎﺑﯽ  ﺩﻧﯿـــﺎ  ﺷـﺪﻥ

ﺭﻭﺯﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﺍﻡ ﮔﺮﻡ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﺑﺎ ﺗﻮ ،ﺑﻪ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﻤﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺮﻡ ﻫﺴﺘﻢ ﻭ ﻧﻤﯿﺴﻮﺯﺩ ﻋﺸﻘﻤﺎﻥ، ﺍﯼ ﺧﻮﺭﺷﯿﺪ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﻫﻤﭽﻮ ﯾﮏ ﺭﻭﺩ ﮐﻪ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ،ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺁﺭﺍﻡ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﺗﻮﯾﯽ ﺳﺮﭼﺸﻤﻪ ﺯﻻ‌ﻝ ﺍﯾﻦ ﺩﻝ ﺳﺎﻋﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﺎﻥ ﺗﻤﺎﻡ ﻟﺤﻈﻪ ﻫﺎﯼ ﺯﻧﺪﮔﯿﺴﺖ ،ﺛﺎﻧﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻋﻄﺮ ﻭ ﺑﻮﯼ ﻋﺎﺷﻘﯿﺴﺖ ﺍﯼ ﺟﺎﻥ ﻣﻦ ،ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﯽ ﻭ ﻣﺤﺒﺘﻬﺎﯾﺖ،ﻭﻓﺎﺩﺍﺭﯼ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺍﯾﻦ ﺭﻭﺯﻫﺎﯾﺖ،ﺍﻣﯿﺪﯼ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﯽ ﻓﺮﺩﺍﯾﺖ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻫﻤﯿﻨﮕﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﻫﺴﺘﯽ ﺧﻮﺍﻫﯽ ﻣﺎﻧﺪ،ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﮔﻞ ﺑﻪ ﭘﺎﮐﯽ ﭼﺸﻤﻬﺎﯾﺖ،ﺑﻪ ﻭﺳﻌﺖ ﺩﻧﯿﺎﯼ ﺑﯽ ﻫﻤﺘﺎﯾﺖ ﻫﻮﺍﯼ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﺩﻟﺘﻨﮕﯽ،ﺍﻣﻮﺍﺟﯽ ﺍﺯ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﻢ ﺩﺭ ﺩﺭﯾﺎﯼ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻫﺎﯼ ﺑﻪ ﯾﺎﺩﻣﺎﻧﺪﻧﯽ ﻫﻤﻨﻔﺴﻤﯽ، ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﯾﮏ ﻧﻔﺲ ﻋﺎﺷﻘﻢ ﻫﻤﺰﺑﺎﻧﻤﯽ، ﺍﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﯾﮏ ﺻﺪﺍ ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺍﺣﺴﺎﺳﺎﺕ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﻣﯿﮕﻮﯾﻢ ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪﻩ ﺟﺰ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ، ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﯾﻦ ﺳﮑﻮﺕ ﻣﯿﺘﻮﺍﻥ ﯾﮏ ﺩﻧﯿﺎ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﭼﻪ ﺑﺎ ﺷﻮﻕ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻢ ﭼﺸﻤﺎﻧﺖ ﺭﺍ ﻭ ﭼﻪ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﯾﻢ ﺩﺳﺘﻬﺎﯼ ﻫﻢ ﺭﺍ ﮔﻔﺘﯽ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﻢ ﮔﺮﻡ ﺍﺳﺖ، ﮔﻔﺘﻢ ﻋﺰﯾﺰﻡ ﺍﯾﻦ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﻮ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﻪ ﺁﺗﺶ ﮐﺸﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺩﻧﯿﺎ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺷﻨﯿﺪﻩ ﺍﺳﺖ،ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻢ ﻧﮕﺎﻫﻢ ﺑﻪ ﻧﮕﺎﻫﺖ ﺩﻭﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ، ﭼﻘﺪﺭ ﻗﻠﺒﺖ ﺯﯾﺒﺎﺳﺖ... ﭼﻪ ﺑﯽ ﺍﻧﺘﻬﺎﺳﺖ ﻗﺼﺮ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﻭ ﻣﻦ ﭼﻪ ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﯾﻨﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ ، ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﺗﻮﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺑﺎﻻ‌ﺗﺮﯼ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﮐﺲ ﻋﺰﯾﺰﺗﺮ ﻣﯿﺨﻮﺍﻧﻤﺖ ﺗﺎ ﺩﻟﻢ ﺁﺭﺍﻡ ﺑﻤﺎﻧﺪ

ﺩﻳﺪﻣﺖ ﻭﺍﻱ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭﻱ، ﻭﺍﻱ  ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺩﻝ ﺁﺯﺍﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﺑﻲ ﮔﻤﺎﻥ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻱ ﺍﺯ ﻳﺎﺩ ﺁﻥ ﻋﻬﺪ ﻛﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺳﺮﻭ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻮﺩ ﺩﻳﺪﻣﺖ ﻭﺍﻱ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﺍﺭﻱ، ﻭﺍﻱ ﻧﻪ ﻧﮕﺎﻫﻲ، ﻧﻪ ﻟﺐ ﭘﺮﻧﻮﺷﻲ ﻧﻪ ﺷﺮﺍﺭ ﻧﻔﺲ ﭘﺮﻫﻮﺳﻲ ﻧﻪ ﻓﺸﺎﺭ ﺑﺪﻥ ﻭ ﺁﻏﻮﺷﻲ ﺍﻳﻦ ﭼﻪ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﭼﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺩﺍﺭﻡ ﻣﻲ ﮔﺮﻳﺰﻱ ﺯﻣﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻃﻠﺒﺖ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﻛﻮﺷﺶ ﺑﺎﻃﻞ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﺎﺯ ﻟﺒﻬﺎﻱ ﻋﻄﺶ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻦ ﻋﺸﻖ ﺳﻮﺯﺍﻥ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺟﻮﻳﺪ ﻣﻲ ﺗﭙﺪ ﻗﻠﺒﻢ ﻭ ﺑﺎ ﻫﺮ ﺗﭙﺸﻲ ﻗﺼﻪ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ ﺑﺨﺖ ﺍﮔﺮ ﺍﺯ ﺗﻮ ﺟﺪﺍﻳﻢ ﻛﺮﺩﻩ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﻢ ﮔﺮﻩ ﺍﺯ ﺑﺨﺖ، ﭼﻪ ﺑﺎﻙ ﺗﺮﺳﻢ ﺍﻳﻦ ﻋﺸﻖ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﺮﺍ ﺑﻜﺸﺪ ﺑﻪ ﺳﺮﺍﭘﺮﺩﻩ ﺧﺎﻙ ﺧﻠﻮﺕ ﺧﺎﻟﻲ ﻭ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻣﺮﺍ ﺗﻮ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﻛﺮﺩﻱ، ﺍﻱ ﻣﺮﺩ ﺷﻌﺮ ﻣﻦ ﺷﻌﻠﻪ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﺗﻮ ﻣﺮﺍ ﺷﺎﻋﺮﻩ ﻛﺮﺩﻱ، ﺍﻱ ﻣﺮﺩ ﺁﺗﺶ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺖ ﻳﻜﺪﻡ ﺟﻠﻮﻩ ﺍﻱ ﻛﺮﺩ ﻭ ﺳﺮﺍﺑﻲ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﺗﺎ ﻣﺮﺍ ﻭﺍﻟﻪ ﻭ ﺑﻲ ﺳﺎﻣﺎﻥ ﺩﻳﺪ ﻧﻘﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺑﺮ ﺁﺑﻲ ﮔﺮﺩﻱ

ﺁﻏﻮﺷﻢ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯾﺖ ، ﺗﺸﻨﻪ ﺍﻡ ﺑﺮﺍﯼ ﺑﻮﺳﯿﺪﻥ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﺑﮕﺬﺍﺭ ﻟﺒﻬﺎﯾﺖ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺭﻭﯼ ﻟﺒﺎﻧﻢ ، ﺣﺮﻓﯽ ﻧﻤﯿﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﺳﮑﻮﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﺧﯿﺮﻩ ﺑﻪ ﭼﺸﻤﺎﻥ ﺗﻮ ، ﭘﻠﮏ ﻧﻤﯿﺰﻧﻢ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻧﺮﻭﺩ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﺯﯾﺒﺎﯼ ﺗﻮ ﺩﺳﺘﻢ ﺩﺭﻭﻥ ﺩﺳﺘﻬﺎﯾﺖ ، ﯾﮏ ﻟﺤﻈﻪ ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﺗﺎ ﻧﺮﻭﺩ ﺣﺘﯽ ﯾﮏ ﺫﺭﻩ ﺍﺯ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﺩﺳﺘﺎﻥ ﻟﻄﯿﻒ ﺗﻮﻣﺤﮑﻢ ﻓﺸﺮﺩﻩ ﺍﻡ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﻢ ، ﺁﺭﺯﻭ ﻣﯿﮑﻨﻢ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﺮﮔﻢ ﻫﻤﯿﻨﺠﺎ ﺑﺎﺷﺪ ، ﻫﻤﯿﻦ ﺁﻏﻮﺵ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﺖ ﭼﻪ ﮔﺮﻣﺎﯾﯽ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﻨﺖ ﻋﺸﻖ ﻣﻦ ، ﺭﻫﺎ ﻧﻤﯿﮑﻨﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺗﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺑﺎﺷﯽ ﺩﺭ ﮐﻨﺎﺭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﻗﻠﺐ ﺗﻮ ﻣﯿﺘﭙﺪ ﻭ ﻗﻠﺐ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﭙﺸﻬﺎﯼ ﻗﻠﺒﺖ ﺷﺎﺩ ﺍﺳﺖ ، ﻫﺮ ﺗﭙﺸﺶ ﻓﺮﯾﺎﺩ ﻋﺸﻖ ﻭ ﭘﺮ ﺍﺯ ﻧﯿﺎﺯ ﺍﺳﺖ ﺁﺭﺍﻣﻢ، ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺍﯾﻨﮏ ﮐﺠﺎ ﻫﺴﺘﻢ ، ﻫﻤﺎﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﺁﺭﺯﻭﯾﺶ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻢ ،ﻫﻤﺎﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭﺵ ﺭﺍ ﻣﯿﮑﺸﯿﺪﻡ ﻭ ﻫﺮ ﺯﻣﺎﻥ ﺧﻮﺍﺑﺶ ﺭﺍ ﻣﯿﺪﯾﺪﻡ ﺁﻥ ﺧﻮﺍﺏ ﺑﺮﺍﯾﻢ ﯾﮏ ﺭﻭﯾﺎﯼ ﺷﯿﺮﯾﻦ ﺑﻮﺩ.... ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺵ ﻋﺸﻖ ، ﺑﯽ ﺧﯿﺎﻝ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ، ﻧﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺯﻣﺎﻥ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯿﮕﺬﺭﺩ ﻭ ﻧﻪ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺩﺭ ﭼﻪ ﺣﺎﻟﯽ ﺍﻡ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﺣﺎﻟﻢ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ، ﺩﻧﯿﺎﯼ ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺗﺮ ﻧﻤﯿﺸﻮﺩ ﮔﺮﻣﺎﯼ ﻫﻮﺱ ﻧﯿﺴﺖ ﺍﯾﻦ ﺁﺗﺶ ﺧﺎﻣﻮﺵ ﻧﺸﺪﻧﯽ ﺁﻏﻮﺵ ﭘﺎﮐﺖ ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮏ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﺣﺎﻝ ﻭ ﺭﻭﺯ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻪ ، ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﯾﻨﮏ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺎﻟﻤﯽ ﺩﯾﮕﺮ ﺑﺮﺩﻩ ، ﻋﺸﻖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻧﻤﯿﺘﻮﺍﻧﺪ ﺍﺯ ﻫﻢ ﺟﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﻫﯿﭽﮕﺎﻩ ﺧﯿﻠﯽ ﺁﺭﺍﻣﻢ ، ﺍﺯ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﻮﺷﻤﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ

ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺭﻭﺡ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ  ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﻏﺼﻪ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ                   ﮔﻠﻪ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ             ﺩﻝ ﮔﺮﯾﺎﻥ ، ﻟﺐ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ  ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ                                                                     ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﭘﺸﺖ ﺧﻮﺩﻡ ﭘﻨﻬﺎﻧﻢ                                                                                                                                                                                                             ﻣﻦ ﺍﮔﺮ ﺧﺴﺘﻪ ﺗﺮﯾﻦ ﺍﻧﺴﺎﻧﻢ  ﺑﻪ ﻭﻓﺎﯼ ﻫﻤﻪ ﯼ ﺍﯾﻤﺎﻧﻢ ﺩﺍﺭﻡ                                                  ﺩﻝ ﮔﺮﯾﺎﻥ              ﻟﺐ ﺧﻨﺪﺍﻥ ﺩﺍﺭﻡ ﺑﻪ ﺗﻮ ﻭ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺍﯾﻤﺎﻥ ﺩﺍﺭﻡ                                                                                                                                

*ﻋﺸﻖ ﻳﻌﻨﻲ* ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻮﺧﺘﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺩﺭﻭﻥ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﻮﺧﺘﻦ ﺗﺎ ﺳﺎﺧﺘﻦ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻋﻘﻞ ﻭ ﺩﯾﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺧﺘﻦ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﻝ ﺗﺮﺍﺷﯿﺪﻥ ﺯ ﮔﻞ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﮔﻢ ﺷﺪﻥ ﺩﺭ ﺑﺎﻍ ﺩﻝ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﻣﻼ‌ﻣﺖ ﮐﻦ ﻣﺮﺍ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﺳﺘﺎﯾﻢ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﭘﯽ ﺗﻮ ﺩﺭ ﺑﻪ ﺩﺭ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﮏ ﺑﯿﺎﺑﺎﻥ ﺩﺭﺩ ﺳﺮ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺁﻏﺎﺯ ﺳﻔﺮ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻗﻠﺒﯽ ﺁﻣﺎﺝ ﺧﻄﺮ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻣﺮﺍ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﻢ ﺗﻮ ﺭﺍ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﮕﺬﺭﯼ ﺍﺯ ﺁﺑﺮﻭ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﮐﻠﺒﻪ ﻫﺎﯼ ﺁﺭﺯﻭ،  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﺸﺘﻦ ﻫﻢ ﮐﻼ‌ﻡ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﺎﺧﻪ ﺍﯼ ﮔﻞ ﺩﺭ ﺳﺒﺪ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﻝ ﺳﭙﺮﺩﻥ ﺗﺎ ﺍﺑﺪ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺮﻭﻫﺎﯼ ﺳﺮ ﺑﻠﻨﺪ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺧﺎﺭﻫﺎ ﻫﻢ ﮔﻞ ﮐﻨﻨﺪ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﻮ ﺑﺴﻮﺯﺍﻧﯽ ﻣﺮﺍ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺳﺎﯾﻪ ﺑﺎﻧﻢ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺸﮑﻨﯽ ﻗﻠﺐ ﻣﺮﺍ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﺘﻢ ﻣﻦ ﺗﻮ ﺭﺍ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺁﻥ ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺣﺮﻓﻬﺎ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺩﺭ ﻣﯿﺎﻥ ﺑﺮﻓﻬﺎ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﯾﺎﺩ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻧﺨﺴﺖ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﯾﺎﺩ ﺗﻮﺳﺖ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺗﮏ ﺩﺭﺧﺘﯽ ﺩﺭ ﮐﻮﯾﺮ  ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﯽ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺯﯾﺮ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﮕﺬﺭﯼ ﺍﺯ ﻫﻔﺖ ﺧﺎﻥ ﻋﺸﻖ ﯾﻌﻨﯽ ﺁﺭﺵ ﻭ ﺗﯿﺮ ﻭ ﮐﻤﺎﻥ ...